شرکت های بزرگ و دعواهای حقوقی
تا حالا شده به این فکر کنید که چرا بین خیلی از برندهای مشهور دعواهای تجاری و حقوقی راه می افته و خیلی وقت ها به خاطر موضوعاتی که برای ما به نظر بی اهمیت و پیش پا افتاده میاد؛ از همدیگه شکایت می کنن و توی این دادگاه برای جریمه ها و خسارت های میلیاردی با هم دیگه بحث و مذاکره دارن. بر خلاف اون چیزی که ممکن هست اغلب افراد فکر کنند، بحث خیلی از این پرونده ها پول نیست و خیلی وقت ها اصلا دغدغه اصلی شروع اون پرونده حقوقی نیست. توی تاریخ صنعت داروسازی از این دست پرونده ها تا به امروز کم نبوده.
در واقع اون چیزی که توی صنعت رخ می ده، نبرد برندهاست و شرکت های مختلف خیلی وقت ها این دادگاه ها رو راه می اندازن تا مالکیت معنوی و حقوق مخترع یه پروژه یا محصول و یا حتی یه رویه خلاقانه توی تولید محصولشون رو برای همیشه یا برای مدت زمان طولانی برای خودشون حفظ کنن.
شاید براتون دور از ذهن باشه ولی خیلی از شرکت های بزرگ و معروف توی سراسر دنیا درگیر چنین اختلافاتی می شن؛ شرکت هایی مثل اپل، مک دونالدز، اسپاتیفای، ولکس واگن، فایزر، جانسون اند جانسون و … . شاید براتون جالب باشه که بدونین رقم بعضی از این جریمه ها به بیشتر از 2 میلیارد دلار هم رسیده.
اما دلیلش چیه ؟ اون چیه که باعث می شه اون چیزی که برای ما که خارج از این شرکت ها هستیم به نظر پیش پا افتاده میاد ولی برای صاحبان اون شرکت ها و تیم حقوقی شون، خیلی مهم و حیاتی می شه؟
شاید بهتر باشه قبل از اینکه دلیلش رو باز کنیم و بهش بپردازیم، یه مروری داشته باشیم روی ارزش این شرکت ها و رویه هایی که توی تولید محصول و ارائه خدماتشون دارن:
مثلا جالبه بدونین که ارزش برند شرکت فایزر، یه رقمی حدود 400 میلیارد دلار هستش. یعنی اینکه همین الان اگه یکی بخواد فقط اسم برند فایزر رو تصاحب کنه، بدون اینکه صاحب خط تولید و کارخونه و حتی محصولات و پروژه های این شرکت بشه، همون ابتدا باید این رقم چند صد میلیاردی رو پرداخت کنه تا بتونه از این لوگو و اسم استفاده کنه و یه کارخونه راه بندازه.
حتی توی کشور خودمون، ایران، ارزش تعدادی از برندهای داروسازی، یه رقمی بیشتر از 3000 میلیارد تومان هستش و باعث می شه اسم اون برند خود به خود صاحب اعتبار باشه.
تا به حال به این فکر کردین که اصلا چرا روند دریافت پروانه تولید و مجوزهای مختلف توی صنایع مرتبط با سلامت خیلی وقت ها طولانی و سخت می شه؟ یا کارشناس هایی که باید به این پرونده ها رسیدگی کنن سختگیری های زیادی دارن؟
چون فقط یه پروانه برای یه محصول که استراتژیک و خاص باشه؛ می تونه باعث که ارزش یه کارخونه به ده ها میلیارد برسه. البته که همین پروانه ای که باعث می شه ارزش یه کارخونه میلیاردی بشه و معتبر بشه؛ اگه مسیر درستش رو بلد نباشی می تونه خیلی طولانی بشه و شاید دیگه کاربرد نداشته باشه؛ چون باید کلی آزمایش و بازدید و کنترل های کیفی و مالی رو پشت سر بذارین که اگه بیش از اندازه طولانی بشه، ممکن هستش که یه شرکت دیگه زودتر وارد بشه یا دیگه اون محصول متناسب با جامعه و بازار نباشه و دیگه کاربردی نداشته باشه.
مسئله دیگه این هستش که که اگه بتونید از یه مسیر درست، گواهی های مربوط به پذیرش و رجیستری دارو رو به صورت بین المللی بگیری و تاییدیه کشورهای دیگه رو هم روی محصولاتتون داشته باشین، به راحتی می تونید یه شرکت کوچیک با سرمایه کم رو توی یه مدت زمان کوتاه تبدیل کنید به یک شرکت با سرمایه دلاری و اعتبار بین المللی.
پس بذارین اینجوری نتیجه بگیریم که شرکت های حاضر توی صنعت داروسازی و سلامت علاوه بر سرمایه مادی که شامل سرمایه نقدی و محل کارخونه و دستگاه ها و ماده اولیه می شه؛ یه سرمایه مهم تر و کارآمدتر با پایداری طولانی تر دارن و اون هم سرمایه معنوی شون هست؛ این سرمایه معنوی شامل پروانه ها و مجوز ها، فعالیت های برندینگ و مارکتینگ، فرموله های خاص یه شرکت، روندهای خلاقانه مسیر تولید محصول و حتی ارتباطات این شرکت ها با کل صنعت خودشون هم می شه.
پس این نکته رو باید در نظر داشت که برای راه اندازی، سوددهی و گسترش یه شرکت باید یه ترکیب مناسب و درستی رو از این سرمایه ها در کنار هم ایجاد کنید و برای سوددهی یک شرکت داروسازی برنامه ریزی کنید.
