جایزه نوبل ۲۰۱۶ در زمینه پزشکی به مطالعات مربوط به اتوفاژی تعلق گرفت
به گزارش بیوکمپ؛ زمانی که دکتر Yoshinori Ohsumi تحقیقات خود را حدود ۲۷ سال پیش آغاز کرد، سالانه حدود ۲۰ مقاله درباره این موضوع می شد. در حالی که امروزه تعداد این مقالات سالانه به هزار رسیده است؛ و این به خاطر فعالیت ها و تحقیقات دکتر Ohsumi می باشد که نشان دهنده ی اهمیت پایه ای اتوفاژی در پروسه های فیزیولوژیک فراوان و تاثیر آن در سلامت انسان می باشد.
دکتر Ohsumiبه همین علت برنده ی جایزه نوبل سال ۲۰۱۶ شد.به لطف تحقیقات وی و بسیاری از افرادی که دراین باره تحقیقاتی انجام داده اند، پیرو فعالیت های ایشان، امروزه می دانیم اتوفاژی بسیاری از فعالیت های فیزیولوژیک مهم را تنظیم می کند و هرگونه نقص در اتوفاژی منجر به بیماری های گوناگون در انسان می شود.
مکانیسم خود خوری (Self Eating ) اثر شدیدی در سلامت انسان دارد.
عبارت self eating معادل عبارت autophagy می باشد. اتوفاژی یک فرایند تجزیه کننده قوی و به عبارتی هم یک چرخه بازیافت درون سلول محسوب می شود.
و تاثیر بسیار زیاد و حیاتی در بقای سلول دارد.
هرگونه اختلال در این پروسه، منجر به بیماری های متفاوتی همچون دیابت، مشکلاتمربوط به از بین رفتن و تجزیه نورون ها، بیماری های عفونی و سرطان می شود. دکتر Ohsumi در سال ۱۹۴۵ در ژاپن به دنیا آمد. چند سال بعد یک دانشمند بلژیکی به نام Christian de Duve در سال ۱۹۵۵ لیزوزوم را کشف کرد؛ و نشان داد که مقدار زیادی از ترکیبات سلول و اجزای آن به لیزوزوم ها برده می شوند و تجزیه می گردند. به لطف فعالیت ها و تحقیقات دکتر de Duve فرایند اتوفاژی کشف شد. وی برنده ی جایزه نوبل در سال ۱۹۷۴ گردید؛ ولی بسیاری از سوالات درباره مکانیسم و نقش اتوفاژی بی پاسخ ماند.
آزمایشات درخشان
دکتر Ohsumi مقاطع لیسانس تا دکتری را در دانشگاه Tokyo گذراند. وی در ابتدا به شیمی و زیست مولکولی علاقه نشان داد؛. بنابراین زمانی که فارغ التحصیل شد، روی سنتز پروتئین در E.coli کار می کرد؛ ولی در کارش موفق نبود.
بنابر این دوره Post doc را در دانشگاه Rockefeller زیر نظز دکتر Gerald M.Edelmann که او نیز از برندگان جایزه نوبل بود، گذراند.
دکترOhsumi چنین بیان داشت :
من هیچ نتیجه رضایت بخشی نگرفتم ولی چیزی در زیست شناسی آموختم و با قدرت و پشت کار کافی شروع به تحقیقات و کار بر روی مخمر در آزمایشگاه دکتر M.Edelmann شدم.
وی طی تحقیقات خود چنین دریافت که تجزیه پروتئین ها از مخمر تا پستانداران باید به صورت محافظت شده و ثابت باشد.
یک سری از آزمایشات وی که کمیته نوبل آن را درخشان نامیدند، به وی کمک کرد تا ژن هایی که در اتوفاژی دخیل هستند را کشف کند.
او همچنین مکانیسم های اتوفاژی را در مخمر شناسایی و مشخص کرد؛ و ثابت کرد که سیستم مشابهی در سلول های انسانی وجود دارد.
دکتر Ohsumi با استفاده از مخمرهای جهش یافته موفق به شبیه سازی پروسه اتوفاژی شد.
و به طور همزمان پروسه تجزیه را قطع کرد.
شواهد نشان می دهد که باعث اطمینان از وجود پروسه اتوفاژی در مخمر و پیدا کردن ژن های دخالت کننده در آن بود.
در سال ۱۹۹۳ دکتر Ohsumi موفق به انتشار مقاله ای شد که در آن ۱۵ ژن دخیل در اتوفاژی در مخمر شناسایی و معرفی شده بود. همچنین وی و همکارانش ژن هایی را که در اتوفاژی پستانداران دخیل بودند را شناسایی کردند.
هنوز هم تعداد زیادی از سوالات بی جواب در این باره وجود دارد.
امروزه می دانیم اتوفاژی موجب پاکسازی درون سلولی از باکتری ها و ویروس ها بعد از عفونت می شود. و در دوران جنینی منجر به تمایز می گردد و همچنین اجزای سلولی پیر و فرسوده را از بین می برد.
ایجاد جهش در اتوفاژی منجر به بیماری های گوناگونی همچون سرطان و زوال و تجزیه نورون ها می شود.
دکتر Ohsumi در آزمایشگاه خود در انیستیتوی تکنولوژی توکیو بود ، زمانی که پروفسور Tomas Perlmann این خبر را اعلام کرد :
دکتر Ohsumi تنها برنده نوبل پزشکی از میان ۳۸ نفر دیگر در سال جاریست.
دکتر Ohsumi با شنیدن این خبر بسیار غافلگیر شد. وی تاکید کرد که برای به ثمر رسیدن این پروژه چه زحمات بسیاری کشیده شده است. وی افزود :
هنوز سوالات بی جواب زیادی در این باره وجود دارد.
