درمان کودکان مبتلا به ADHD
به گزارش بیوکمپ مرکز کارگاه آموزشی ژنتیک و طراحی دارو در ایران؛ پیشنهاد شده است که درمان دارویی مانند درمان با ریتالین تاثیر بسیار در درمان 80 درصد از کودکان دچار بیماری ADHD داشته است گرچه شواهد به نفه اثرات درازمدت آن مشاهده نشده است. معمولا متعاقب درمان دارویی بهبودی سریع در فعالیت بیش از حد حواس پرتی و تکانشوری دیده می شود. حداکثر ثمربخشی دارو طی یک ساعت و یا یک ساعت و نیم است و تکرار دوز دارویی پس از این مدت ضروری است. به دنبال درمان دارویی معمولا 3 تا 6 ماه در رفتار، یادگیری کوتاه مدت مهارت های اجتماعی و عزت نفس مشاهده می شود. نظارت بر درمان از آن جهت ضروری است که درمان دارویی می تواند اثرات جانبی از قبیل اختلال خواب، تحریک پذیری و تجدید بیش فعالی داشته باشد گرچه این موارد به ندرت اتفاق می افتند. معمولا اقدام در زمان های دیگر برای افزایش شانس درمان درازمدت لازم است.
روش های درمانی ADHD:
ADHD یا اختلال کمبود توجه و بیش فعالی، یک اختلال نوروتوسعهای است که با علائمی همچون کمبود توجه، بیشفعالی و عدم کنترل انگیزه همراه است. مدیریت ADHD شامل رویکردهای جامعی است که از استراتژیها و مداخلات مختلف برای بهبود عملکرد و کیفیت زندگی استفاده میکند. در زیر به طور مفصل به روش ها و درمانهای موجود برای افراد مبتلا به ADHD پرداخته میشود:
فهم ADHD ADHD
یک وضعیت پیچیده است که افراد را در طول عمر میتواند تحت تأثیر قرار دهد. این شامل یک طیف گسترده از علائم است که میتواند بر یادگیری، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای روزمره تأثیر بگذارد. از مشکلات توجه کم تا بیش فعالی در تصمیمگیری، ADHD چالشهای منحصربهفردی را به همراه دارد که نیازمند درک و حمایت است.
در کودکان، علائم ADHD اغلب به صورت کمبود توجه، بیش فعالی و عدم کنترل انگیزه ظاهر میشود. این رفتارها میتواند با یادگیری، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای روزمره مداخله کند. درک علائم اصلی ADHD برای شناسایی زودرس و مداخله ضروری است.
تشخیص ADHD
تشخیص ADHD شامل یک فرآیند ارزیابی جامع است که تاریخچه پزشکی فرد، مشاهدات رفتاری و مقیاسهای ارزیابی استاندارد را در نظر میگیرد. پزشکان به طور معمول از معیارهای تعیین شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی (DSM-5) برای تشخیص دقیق استفاده میکنند.
فرآیند تشخیص ممکن است شامل مصاحبه با والدین، معلمان و فرد مورد نظر، همچنین ارزیابیهای رفتاری و آزمونهای روانشناسی باشد. مهم است که قبل از رسیدن به تشخیص، دیگر بیماریهای پزشکی یا روانشناختی که ممکن است به علائم ADHD شباهت داشته باشند، مورد بررسی قرار گیرند.
داروهای ADHD
داروها به طور معمول برای مدیریت علائم ADHD و بهبود تمرکز، کنترل انگیزه و دقت توجه استفاده میشوند. داروهای محرک مانند متیلفنیدات و آمفتامینها اغلب به عنوان درمانهای خط اول برای ADHD تجویز میشوند.
داروهای غیرمحرک مانند آتوموکستین و گوانفاسین نیز ممکن است برای افرادی که به داروهای محرک جواب نمیدهند یا دارای موانع هستند، توصیه شوند. مهم است که افراد و خانوادههای آنها به همراه از پزشکان مراقبتی کار کنند تا موثرترین دارو و دوز را پیدا کنند.
تراپیهای رفتاری
تراپیهای رفتاری نقش مهمی در مدیریت علائم ADHD و بهبود نتایج کاربردی ایفا میکنند. این تراپیها به افراد مهارتهای مقابله، استراتژیهای سازماندهی را می آموزد